Dwory ziemi jędrzejowskiej...

Folwark Podgórze usytuowany był na obecnej ulicy Partyzantów .Mało budynek dworku stoi tam do dziś !!!!
Jadąc ulicą Partyzantów jest to domek w głębi ogrodu za skrzyżowaniem z ulicą Murawiec po prawej stronie w formie dworku

Dziękuję MARKU.
Myślę, że to ten domek-"dworek" pod czerwoną blachą, ale to chyba budowla po gruntownym remoncie, lub nawet współczesna? Ciekawostka obrazująca historie miasta, jakby nie było.

Witajcie Poszukuję informacji na temat dworu w Mierzawie. Interesuje mnie ten właśnie dwór ponieważ mój pradziadek pracował tam i mieszkał. Znam miejsce w którym stał, ponieważ codziennie koło niego przejeżdzam . Chciałabym-jeśli to możliwe zobaczyć jakieś zdjęcie albo jakieś ciekawe informacje. Wiem, że właścicielem był margrabia Aleksander Wielopolski, a potem Kędzierski-i to on był ostatnim właścicielem i za jego rządów pracował pradziadek. We dworze pełnił funkcję polowego, karbowego?? nie pamiętam jak się nazywała ta posada-jednym słowem pilnował robót na polach tzn. pracowników i nimi rozporządzał. Ale to tyle co wiem... Może dowiem się coś więcej ?? Pozdrawiam

Małe sprostowanie co do mojego poprzedniego postu: juz wiem dokładnie jaką pradziadek pełnił funkcję we dworze:) mianowicie był na pewno karbowym-słowo to pochodzi prawdopodobnie od patyka, na którym wycinano rowki, żeby się nie pogubić w liczeniu wozów kiedy słomę układano w brodła , a robił to właśnie karbowy.
Taka informację zaciągnęłam dziś od dziadka-syna wyżej wymienionego. Osoba sprawująca tę funkcję miała pod sobą polowych i resztę służby folwarcznej, rozporządzała pracą na cały dzień i na koniec dnia składała zeznanie dziedzicowi w kancelarii. Wtedy też dziedzic wydawał rozporządzenia na następny dzień, których karbowy musiał dopilnować. Można więc rzec, iż był taka "prawą ręką" dziedzica.
Pisząc o właścicielach Dworu nie wymieniłam p. Sowińskiego, który tak naprawdę był ostatnim właścicielem a dokładnie dzierżawcą dworu. Nie miał on ani tyt. szlacheckiego ani herbu-bodajże był dyrektorem banku.
Dwór funkcjonował do roku 1945, kiedy to po reformie rolnej na wiosnę tego też roku pozbawiono Sowińskiego inwentarzu żywego jak i reszty majątku na rzecz służby folwarcznej a dalej chłopów.
Dwór opustoszały popadł w ruinę, rozbierano go na materiał budowlany i w latach 50 całkiem zniknął z powierzchni. Do dziś widoczna jest tylko opoka na skarpie przy rzece.
tyle na razie moich informacji. Liczę też na Was:) Pozdrawiam

hmmm Krzyśku a może i w samej Mierzawie był karbowym, gdyż słyszałam też,że przed pradziadkiem moim był inny karbowy... ale zapomniałam nazwiska-zapytam dziadka potem ale dwory były też w Piołunce, Przyłęczku, Krzcięcicach.... ale jak zwykle zapytam dokładnie dziadka dziś
Ale czy wszystko wyjaśnie sama ... heh wątpię... Ale miło mi

Kontakty handlowe z Wielopolskimi mieli: Berek Moszkowski z Działoszyc (Wielopolski był mu winien 3000 złotych polskich), Berek Taunbanblatt, Mendel Wertraub ze Staszowa, Wenreich, Berek Trymoch, Spiro Rejmann, Zejzus z Wodzisławia, Walfen i Merkus z Działoszyc, Abraham Jaskiel, Moszek Kleger z Książa, Icek Białogórski z Pińczowa.

W dobrach Aleksandra Wielopolskiego, obejmujących między innymi Książ Wielki, w 1845 roku w 11 wsiach (na 31) żyło 96 Żydów. Dzierżawcami gruntów w Mierzawie (15 mórg) był Josek Borenstein, w Głogowianach Abraham Jaskiel, folwark Książ Wielki, Wrzosy, Zwierzyniec oraz krótko (1864-1876) Zygmuntów, Opacz dzierżawił Chaim Fisch.

Coś o Mierzawie.
www.kirkuty.xip.pl/miechow.htm
A tu jeszcze o karbowym
“Karbowy” – nadzorował roboty ręczne w podwórzu, gdzie był gospodarzem, utrzymywał porządek w stodołach i przy stawianiu stert, za które był odpowiedzialny. Fornal przywożący snopy z pola, rachował je głośno podając widłami na “warztę”. Gdy doliczył do ... “osiem-dwadzieścia, dziewięć-dwadzieścia” – zaznaczał nieco głośniej: “pół kopy!” i rachował dalej ”Jeden-półkopy, dwa-półkopy, trzy-półkopy... itd. Jeden-czterdzieści (...) Kiedy zbliżał się od sześćdziesięciu, krzyczał na całą stodołę: “Kopa!” wówczas karbowy odpowiadał sakramentalne: “Dawaj drugą” dając tym dowód, że przyjął zgłoszenie i kozikiem nacinał jeden “karb” na ładnie wystruganym kołeczku długości łokcia. Co dziesiąty karb, wyrzynał ukośny krzyżyk. Stąd nazwa funkcji: karbowy. Karbowany kołek oddawał wieczorem składając raport dzienny w kancelarii majątku, przy czym omawiano plan robót na jutro.

Dziękuję Lechu za bardzo ciekawą informację. Czyli jednak moje informacje się pokrywają z tymi

Ewelina pytaj dziadka,bo przez to będziesz więcej wiedzieć a przy okazji i my > Szkoda ,gdy ja byłem dzieckiem nie było takiego zainteresowania starymi rzeczami chociaż wiele rzeczy pamiętam.

Heh Lechu no właśnie już od jakiegoś czasu nie daje mu "żyć" tylko mi opowiada. No zna kilka opowieści i faktów ale też żałuję bardzo że wcześniej nie zaczęłam. Od dziecka nas(czyli mnie i brata) bardzo fascynowały opowieści pradziadka i dziadka ale dopiero teraz się tym zajęliśmy można powiedzieć "zawodowo"
Zbieramy info w szczególności od dziadka ale również grzebiemy na ile się da w necie. Zakupiliśmy niedawno wykrywacz i przed śniegiem co nie co udało się znaleźć. Nawet sędziwego dziadka zainteresowaliśmy- on też żałuje, że nie zaczął wcześniej grzebać w przeszłości regionu ale pomaga nam na ile może(dodam także, że jako dziecko mieszkał we dworze wraz z rodzeństwem i rodzicami-pamięta wygląd dworu, izb czy pomieszczeń gospodarczych ale co innego słyszeć a widzieć,prawda?? ) Szkoda tylko że teren po dworze został szczegółowo przeszukany.

Bo właśnie najpiękniejsza historia to historia namacalna...