Tekla Dulińska

,,Pierwszy dzień w obozie to był istny koszmar. Spędzono kobiety do dużej, dziurawej i zawszonej budy. Tu spędziły swoją pierwszą obozową noc pilnowane przez strażników z psami. Rano rozpoczęły się badania lekarskie, bardzo osobiste i szczegółowe, musiały przechodzić nago przed komisją lekarską. Nastąpiła selekcja. Po badaniach każda więźniarka otrzymała kartkę informującą czy jest zdolna do pracy. S. Franciszka otrzymała czerwoną kartkę oznaczającą , że jest niezdolna do pracy a to oznaczało śmierć. Niemcy zabierali wszystko co więźniowie posiadali: dokumenty, medaliki, krzyżyki, ubranie… Przestało się istnieć jako ludzka osoba posiadająca swoje imię i nazwisko. Odtąd było się już tylko numerem obleczonym w obozowy strój. S. Franciszka ze swoją czerwoną kartką mogła już tylko czekać na śmierć. Więźniarki z czerwoną kartką nie były pędzone do codziennej pracy. Zostawały na bloku. Obowiązywał ich codzienny apel. Ubrane były w lekką sukienkę. Spały na piętrowych pryczach wyposażone w trocinowe sienniki, trocinową poduszkę i koc. Na śniadanie dostawały czarną kawę, na obiad ½ litra zupy (choć trudno to było nazwać zupą), na kolację porcję chleba albo po 2 lub 3 gotowane kartofle. Doskwierał głód, zimno, robactwo i brak higieny…"
www.westiarki.pl/wspomnienia-z-historii-...zie-ravensbruck-4479

Przytaczam te wspomnienia jednej z więźniarek celowo, gdyż Tekla Dulińska, jak wynika z materiałów Marka, też została zaliczona do grupy niezdolnych do pracy...

Zauważmy, że nawet w ekstremalnie trudnych warunkach obozowych Tekla Dulińska pozostała ciepłą, opiekuńczą osobą, dlatego nazywano Ją ,,ciocią ". Jak zawsze niosła pomoc potrzebującym...to piękna i szlachetna postawa...

Sądząc po innych wątkach na forum gdzie kto w Jędrzejowie potrzebował pomocy tam była Pani Tekla Dulińska , Pamiętajmy że nie było to lansowanie się po to tylko aby sobie robić selfie przy potrzebujących żeby ludzie widzieli że jestem tu i moja formą pomocy jest selfie .Ta kobieta to był anioł cichy skromny zawsze tam gdzie ludzie potrzebowali ciotki bo tak na nią mówiono ciotka była . , Dziś nie ma już takich ludzi niestety. Czytaliście kupa łachmanów pod którą leżała kobieta dająca znaki życia !!! prosząca ludzi aby jej nosze na których umierała wsadzono do pociągu ,który zawiezie ją do jej Jędrzejowa mojego też Jędrzejowa !!!! Jak nie kochać tego miasta jego historii ? Jak ?

O obozie, w którym przebywała Tekla Dulińska pisała Karolina Lanckorońska z Brzezia, która także była więźniarką -Wspomnienia wojenne.

Marek słusznie zauważył, że informacje na temat Tekli Dulińskiej są porozrzucane w wielu wątkach.

W wątku POW pisałam, że ta postać występuje we wspomnieniach Andrzeja Walerona. Oto cytat z tego źródła :

,,Była też w tym naszym Jędrzejowie legionowa i peowiacka działaczka Tekla Dulińska ".

takie oto znalazłem informacje w prasie międzywojennej

Marku, sylwetka Tekli Dulińskiej staje się coraz bardziej wyrazista. W Księdze adresowej ...z 1930 r. znalazłam informację , że przy ulicy Kieleckiej mieścił się sklep z artykułami spożywczymi, którego właścicielką była I. Dulińska.

Nazwisko Tekli Dulińskiej znajduje się też w wykazie osób poszukiwanych w 1945 r. w szpitalach przez PCK . ( APK , Polski Czerwony Krzyż-Zarząd Wojewódzki w Poznaniu, sygn.276).

Właścicielką sklepu przy ul.Kieleckiej była Izydora Dulińska z domu Jakubowska matka Pani Tekli Dulińskiej

Życie w obozie jest przedstawione w książce "Mury: harcerska konspiracyjna drużyna w Ravensbrück : wspomnienia" autor:Maria Żmijowa Wydawnictwo Śląski Instytut Naukowy, 1986
Fragment
"ANNA BURDÓWNA 8.:Obraz z bloku dla chorych
Wróciłyśmy do obozu jak zwykle bardzo późno. Po kilkunastu. godzinach wyczerpującej pracy w tzw. komandzie gospodarczym, po kilkukilometrowym marszu ledwo trzymałyśmy się na nogach. Było po pierwszej wieczornej syrenie, po której nie wolno już było wychodzić na ulicę lagrową. A ja musiałam jeszcze udać się na blok 8 do ciężko chorych, gdzie leżała „ciotka" Dulińska, która chciała się ze mną widzieć. Miałam zresztą dla niej „skarby". Syropek dostałam przez Jadzię Pawłowską z rewiru od Szczepana Laseckiego, pracującego w aptece SS w męskim lagrze za murem. Włożony przez dobre ręce twarożek znalazłam na dnie bańki na mleko, odstawionej do mycia. Teklę Dulińska z Jędrzejowa, zwaną „ciotką", jedną z najstarszych stażem więźniarek, człowieka szlachetnego i niezłomnego, znał cały obóz. Nie dała się pokonać sadystce Grecie Muskeler na bloku 16. Okrutna ta dozorczyni w zimie zdzierała z niej ubranie, oblewała w umywalni kubłami lodowatej wody, szorowała ją do krwi szczotką od podłogi, wrzeszcząc przy tym, że staruszka jest (...)"

Anna Burdówna, zwana ,,Aniołem z Ravensbruck ", z poświęceniem opiekowała się chorymi więźniarkami , które ze względu na stan zdrowia nie mogły uczestniczyć w ewakuacji obozu. Jak widać z fragmentu, który wyszukał Marek, pomogła także przetrwać schorowanej Tekli Dulińskiej.

Piękna charakterystyka Tekli Dulińskiej jako człowieka szlachetnego i niezłomnego.