Co kryje nasza Matka Ziemia…???

heh Krajanko może i racja... Majówki mnie natchnęły Medalik piękny (dla mnie bynajmniej)i ma coś w sobie... a i rozmiar raczej odbiega bo dość spory moim zdaniem-3cm x 2 cm. Ja to ogólnie czuje wielki sentyment do starych rzeczy czy budynków-uuuuwielbiam. Na pewno Kamilka wie co czym mówię, ponieważ rozmawiałyśmy o tym i ona też tak ma a ja osobiście jeszcze lubię dopisać swoją historyjkę do danego przedmiotu czy miejsca-taka ta moja wyobraźnia heh...

Kamilka wie,wie co co cho.. i lubi to samo co Ewelinka.:)W ostatnią niedzielę razem wąchałyśmy piwnice w dworku w Mokrsku

Kamila napisał:

Kamilka wie,wie co co cho.. i lubi to samo co Ewelinka.:)W ostatnią niedzielę razem wąchałyśmy piwnice w dworku w Mokrsku

hahaha pięknie to ujęłaś uuuummmm wąchaliśmy wąchaliśmy, szkoda, że wleźć się tam nie dało Kamilka musisz w nocy iść i oderwij te tekturę w oknie albo te deskę na drzwiach Hahahaha

Tak zrobię i potem wszystko będzie na mnie hhahaha

Kamila napisał:

Tak zrobię i potem wszystko będzie na mnie hhahaha

eeee no nie -jeden za wszystkich, wszyscy za jednego ale kusi kusiiiii dworek Szkoda, ze zamknięty niestety

Też puściłam wodze fantazji. Wykopywane z ziemi medaliki czy krzyżyki nosili przedtem ludzie na szyjach albo w kieszeniach. Żołnierze często otrzymywali je od swoich matek przed wyruszeniem w bój, a więc czuli niejako na sobie miłość i osłaniającą siłę modlitwy najbliższych osób.
Pytanie, kto zgubił wykopany przez Ciebie Ewelino medalik i w jakich okolicznościach?
Czy był to kobieta pracująca w polu, czy rolnik, a może żołnierz?
Na pewno jednak chrześcijanin, katolik. A jak wszedł w posiadanie medalika?
Czy ktoś przywiózł go z odpustu, a może z pielgrzymki, z misji głoszonych przez dominikanów albo z okazji jakiejś uroczystości parafialnej?Medalik propagował modlitwę różańcową, zrozumiały dla każdego sposób medytacji o podstawowych prawdach wiary chrześcijańskiej. Przecież tylko nieliczni uczęszczali regularnie przez cały rok na nabożeństwa do dalekiego kościoła i słuchali kazań.
Msze odprawiano po łacinie, więc wierni w tym czasie omawiali różaniec.
Pytałam moją babcię,czy coś z tego rozumiała? TAK. Babcia nawet znała i rozumiała części stałe mszy po łacinie, ale to raczej była wyjątkowa kobieta. Mówiła, że dla chcącego nic trudnego.Taka już była.

Znam też pewną historię z terenów frontu polsko-bolszewickiego, kiedy krzyżyk na szyi sanitariuszki na tyle obudził wyższe uczucia w jednym z agresorów, że zamiast robić to, co reszta żołdactwa, pomógł jej w ucieczce na polską stronę.
Przedmioty dużo powiedzą o ludziach....

Krzyśku przecież to "moja" Mierzawa piękna prawda??

Krajanko ten właśnie medalik znaleźliśmy w okopie-tyle, że z czasem do niego nie pasuje bo to okopy z II WŚ a medalik pól wieku albo i więcej starszy. ale też nie daleko wąskotorówki wiec może i z tym można kojarzyć... aha jeszcze znaleźliśmy śrubę wielką i może to też od torów... zrobię fotosa to Wam pokarzę, skomentujecie czy się mylimy.
Nawiązując właśnie do religijności "z tamtych" czasów to widać bardzo ile znaczyła dla ówczesnych ludzi wiara, choćby nawet właśnie po symbolach religijnych typu medaliki, krzyżyki czy nawet krzyże lub kapliczki przydrożne. Ludzie zatracali się w swoich wierzeniach, juz nie tylko w Boga ale także w innych, mówię tu o przesądach, czarach i urokach, można by nawet stwierdzić, że to drugie stało zaraz za religią.
Znam dużo opowieści od pradziadka a teraz dziadka o skarbach przeklętych, miernikach na polu, urokach i klątwach... czy nawet duchach... brrr Myślę, że medaliki czy krzyżyki mogły chronić przed takimi właśnie anomaliami (jeśli tak to można nazwać)-jednym słowem W I A R A w Boga...


a tu już śruba ww.

A więc jednak Ewelino znalazłaś ten medalik w okopie! Nic nie szkodzi, że z ostatniej wojny. Być może, że to miejsce nadawało się na okopy również wcześniej. Mógł też jakiś żołnierz otrzymać przed wyruszeniem na wojnę stary medalik - pamiątkę rodzinną. Szczęśliwie żyjemy już dość długo bez wojen, ale przedmioty gubimy nadal.
Ciekawe, co po naszych metalowych zgubach odkopią z ziemi przyszli pasjonaci? Jak Ci się Ewelino wydaje, co to będzie? Suwaki do ubrań, napy od jeansów? Już nawet nie wspomnę jakiej treści wisiorki obecnie się nosi, bo nawet się lekko dziwię, że można się takim czymś afiszować. Dobra sześćdziesięciolatka ze srebrnym słonikiem na szyi, siedemdziesięciolatek z pierścieniem Atlantów na palcu. A jak zgubią w polu czy nad rzeczką, a my, albo nasze dzieci znajdą to co? Będziemy się zastanawiać wspólnie nad stanem świadomości właściciela takiego przedmiotu?
No i widzisz Ewelino, oni wprawdzie jeszcze nigdzie nie posiali amuletów, a mnie już ciekawi, czy w przyszłości brzęczyk nie zapiszczy i nad takim znaleziskiem.
Na razie bogactwo przeszłych czasów przed oczami....