Pamięć o legionach

Drugi od prawej z brodą to może być O. Kosma Lenczowski

Antoni Poznański grał w Wiśle i Cracovii, zginął w katastrofie lotniczej podobnie jak Orlicz ( Lwów podczas pokazów lotniczych).

W meczach piłkarskich brali również udział:
Stefan Wendorf, Eugeniusz Piestrzyński, Mieczysław Trojanowski,
Tadeusz Kalina-Zieleniewski, Michał Fuksiewicz, Aleksander Litwinowicz,
Konstanty Dzieduszycki, Franciszek Polaniszek
źródło:
rcin.org.pl/dlibra/doccontent?id=63853

Marku 112 pokazujesz tu klasę BRAWOOO

Ostatnie pożegnanie Józefa Piłsudskiego w Jędrzejowie.

---

85 lat temu, 12 maja 1935 r., w Belwederze o godz. 20.45 zmarł marszałek Józef Piłsudski.
Śmierć marszałka wywarła ogromne wrażenie na ówczesnym społeczeństwie. Niezależnie od oceny zmarłego i poglądów politycznych, zapanowała atmosfera przygnębienia i poczucie osierocenia. Ogłoszono żałobę narodową. Flagi opuszczono do połowy masztów i przybrano je kirem. Wojskowi założyli czarne opaski na ramiona. We wszystkich gazetach – niezależnie od ich politycznych afiliacji – na pierwszych stronach publikowano żałobne artykuły z życiorysami i fotografiami marszałka.
13 i 14 maja 1935 r. trumna z ciałem marszałka Piłsudskiego była wystawiona w Belwederze.
Pogrzeb Józefa Piłsudskiego był największym wydarzeniem tego typu w historii II RP. W sposób symboliczny zamknął pewien okres w dziejach Polski.
Pociąg wyruszył w drogę 17 maja o godz. 19:30. Tuż przed wyjazdem nad Warszawą rozpętała się burza z piorunami. Odebrana została przez wielu jako zły omen dla przyszłości ojczyzny bez Józefa Piłsudskiego.
Pociąg jadący jako skład wojskowy wiozący ciało Pierwszego Marszałka składał się łącznie z 11 wagonów. Jego dowódcą był oficer 1. Dywizjonu Pociągów Pancernych, kpt. Romuald Prewysz-Kwinto. Na platformę kolejową wciągnięto lawetę armatnią działa 100 mm wz. 14/19 , na której ułożono trumnę owiniętą purpurowym suknem z orłem w koronie. Leżała na niej poduszka, na której umieszczono szablę z maciejówką. Wagon przybrany był w kwiaty a na jego burtach umieszczono motyw dekoracyjny – wężyk marszałkowski. Został on także wyposażony w specjalne reflektory, które oświetlały trumnę. Przez całą drogę wartę przy trumnie pełnili dwaj szwoleżerowie stojący na platformie.

W głębokiej, przejmującej ciszy na oświetlone tory stacji w Jędrzejowie wjechał najpierw bezszelestnie pociąg pancerny, za nim pociąg żałobny z platformą opasaną wstęgą orderu Virtuti Militari, na której na lawecie armatniej znajdowała się owinięta flagą narodowa trumna pierwszego marszałka Rzeczpospolitej. Skład jechał bardzo wolno, tak aby ostatni hołd mogli oddać marszałkowi zgromadzeni tłumnie przy torach ludzie. Czuwali często przez całą noc, paląc ogniska, śpiewając i modląc się. Zorganizowano też specjalny, nocny kurs kolejki wąskotorowej z Pińczowa do Jędrzejowa, gdzie na stacji kolejowej w obecności tłumów odprawiono egzekwie przy trumnie J. Piłsudskiego. W Jędrzejowie pociąg stał około godziny. Wzdłuż lawety stali na warcie generałowie, oficerowie i żołnierze Wojska Polskiego. Wszystko to było oświetlone reflektorami. Gdy po odprawieniu egzekwi przez miejscowe duchowieństwo pociąg ruszył w dalszą drogę, ludność żegnała go szlochem. W dwa tygodnie po uroczystościach pogrzebowych odbyły się w kinie w Jędrzejowie darmowe godzinne seanse filmowe poświęcone pożegnaniu J. Piłsudskiego w Warszawie i Krakowie.
Od Kielc trasa pociągu żałobnego opisywana jest jako „odwrotny szlak kadrówki”.

Trumna z ciałem Józefa Piłsudskiego została złożona w krypcie św. Leonarda na Wawelu. Uroczystości pogrzebowe zakończyły się 18 maja 1935 r. ok. godziny 14. Szacuje się, że w sumie udział wzięło w nich ok. 250 tys. osób.

Panie Marszałku , dobrze nas Polaków znałeś. Dziś też wsłuchujemy się uważnie w Twoje słowa, wiedząc, że ujawniasz prawdę o nas samych i cel wytyczasz :

"Jednym z przekleństw naszego życia, jednym z przekleństw naszego budownictwa państwowego jest to, żeśmy się podzielili na kilka rodzajów Polaków, że mówimy jednym polskim językiem, a inaczej nawet słowa polskie rozumiemy, żeśmy wychowali wśród siebie Polaków różnych gatunków, Polaków z trudnością się porozumiewających, Polaków tak przyzwyczajonych do życia według obcych szablonów, według obcych narzuconych sposobów życia i metod postępowania, żeśmy prawie za swoje je uznali, że wyrzec się ich z trudnością możemy. (…) czeka nas pod tym względem wielki wysiłek, na który my wszyscy, nowoczesne pokolenie, zdobyć się musimy, jeżeli chcemy zabezpieczyć następnym pokoleniom łatwe życie, jeżeli chcemy obrócić tak daleko koło historii, aby wielka Rzeczpospolita Polska była największą potęga nie tylko wojenną, lecz także kulturalną na całym wschodzie."
przemówienie na obiedzie w Lublinie, 11 stycznia 1920.

Niestety prawdziwe słowa. Historia kołem się toczy