Kościółek

Sasza jesli możesz przybliż legendę o tym dębie.

Rośnie w lesie blisko drogi z Mnichowa do Mniszka. Należy do najpotężniejszych, najstarszych i najciekawszych dębów pomnikowych w Polsce.

Według legendy dąb wyrósł w miejscu bohaterskiej śmierci mnicha Rotwalda, założyciela pobliskiej wsi Mnichów. Zakonnik, zapewne cysters z jędrzejowskiego klasztoru, miał zginąć w obronie napadniętej przez zbójników niewiasty.

Wiek Mnicha szacuje się na 500-700 lat. Pod tym względem niewiele ustępuje więc słynnemu Bartkowi spod Zagnańska, którego wprawdzie nazywa się tysiącletnim, ale według najnowszych badań może mieć 645-670 lat lub nieco ponad 700.

Mnich jest także potężny. Jego pień na wysokości 1,3 m ma w obwodzie nieco ponad 7 m, a przy ziemi nawet ponad 10 m. Dla porównania Bartek mierzy odpowiednio 9,85 m i 13,4 m. Obydwa drzewa najbardziej różni to, jak są traktowane przez ludzi. Bartek to symbol regionu świętokrzyskiego, jest popularny, opiewany w literaturze i szeroko promowany.

O Mnichu trudno znaleźć najmniejszą choćby wzmiankę w przewodnikach turystycznych. Jego potężny pień i konary zasłaniają rosnące wokół znacznie młodsze drzewa. I choć rośnie zaledwie 2 km od ruchliwej drogi nr 7, to nie ma przy niej żadnej tabliczki, która by do niego kierowała. Rośnie trochę jak mnich, który stroni od ludzi. Trudno go znaleźć, trudno do niego dojść. I nawet nie ma na nim tabliczki, że to pomnik przyrody.

Konary Bartka podtrzymują pneumatyczne podpory, specjalna instalacja chroni przed uderzeniem pioruna, a o przedłużenie jego żywota troszczą się leśnicy i naukowcy. O Mnicha nie dba nikt. W jego pobliżu leży i gnije złamany najprawdopodobniej przez wichurę potężny konar. Z pozostałych czterech konarów tylko na dwóch rosną jeszcze liście, pozostałe dwa już obumarły i pewnie wkrótce runą na ziemię. Próchniejący pień Bartka wypełniono plombami. Powstała w pniu Mnicha dziupla służy za gniazdo ptakom, a nora między jego korzeniami innym mieszkańcom lasu.



Jak tam trafić

Dąb Mnich rośnie ok. 100 m na północ od drogi Mnichów - Mniszek. Skręcamy w nią z drogi krajowej nr 7 w Mnichowie, przejeżdżamy 2 km i 200 m za przejazdem kolejowym skręcamy w prawo w leśną dróżkę, a po 100 m jeszcze raz w prawo w zarastającą ścieżkę, która zaprowadzi do potężnego drzewa.

Cały tekst: kielce.gazeta.pl/kielce/1,35261,7101602,...h.html#ixzz2tvuaG0RC

Dziękuję Sasza i Lechu za przypomnienie i przedstawienie forumowiczom tego pomnika przyrody, jakim istotnie jest dąb Mnich.

Wszystko się zgadza, oprócz tego stwierdzenia: - "Według legendy dąb wyrósł w miejscu bohaterskiej śmierci mnicha Rotwalda, założyciela pobliskiej wsi Mnichów. Zakonnik, zapewne cysters z jędrzejowskiego klasztoru, miał zginąć w obronie napadniętej przez zbójników niewiasty."

Otóż, na podstawie powyższego stwierdzenia, można by wnioskować, że Mnich, Mnichów i Mniszek zawdzięczają swe nazwy kolonizatorskiej działalności opactwa. Tymczasem wieś- raczej siedlisko istniało już przed założeniem klasztoru cystersów. Było to gniazdo Gryfitów, którzy ufundowali klasztor jędrzejowski. Później od tego miejsca przybrali nazwisko Mnichowskich. To tyle z mojej strony, resztę zostawiam znawcom historii.

Dopowiem jeszcze, że w Mnichowie istnieje nieprzebadane grodzisko stożkowe.

Ars, bo to zdanie to legenda, resztę wyjaśnia wasza wcześniejsza dyskusja

Sasza napisał:

Ars, bo to zdanie to legenda, resztę wyjaśnia wasza wcześniejsza dyskusja

No wiadomo że legenda, przecie widzę że tak napisano.
Ale co w związku z tą wzmianką o "legendzie" wyjaśnia nasza wcześniejsza dyskusja, bo jakoś się nie rozpisałeś, a ja nijak pojąć nie potrafię o co ci chodzi?

Napisałeś:

ARS napisał:

Wszystko się zgadza, oprócz tego stwierdzenia: - "Według legendy dąb wyrósł w miejscu bohaterskiej śmierci mnicha Rotwalda, założyciela pobliskiej wsi Mnichów. Zakonnik, zapewne cysters z jędrzejowskiego klasztoru, miał zginąć w obronie napadniętej przez zbójników niewiasty."

Resztę wyjaśnia wasza wcześniejsza dyskusja w której doszliście do wniosku, że legenda to legenda i niekoniecznie musi być prawdziwa, a co za tym idzie nie musi się zgadzać

Muszę ze wstydem przyznać, że pisząc swój poprzedni post było moim niecnym zamiarem sprowokowanie Saszy (przykro mi,przepraszam ) do napisania tego co napisał, "że legenda to legenda i niekoniecznie musi być prawdziwa, a co za tym idzie nie musi się zgadzać", na początku dodał też, że doszliśmy do takiego wniosku w naszej wcześniejszej dyskusji.
Otóż nie. Ja do takich wniosków nie doszedłem, przedstawiłem to inaczej (może nie doczytałeś, bo jak to młodzi - zawsze gdzieś się spieszycie? ). Przepraszam Sasza, nie jest moim zamiarem odniesienie się do twojej osoby, ale jedynie do tekstu.

Nie chcę się powtarzać (chociaż i tak pomyślicie inaczej... że stary zgred pieprzy farmazony ), ale gdybyście przewertowali nawet i z tysiąc definicji legendy, to zawsze będą się powtarzać zwroty; wątek historyczny, prawda historyczna, elementy fantastyczne, fakty, związek tematyczny z jakimś historycznymi zdarzeniami, postać, miejsce, i najważniejsze, że to opowieść ludowa utrwalona i przekazywana ustnie z pokolenia na pokolenie, z czasem zapisana.

Wracając do tematu legendy o Mnichu, co mamy? Mamy w Wikipedii, na użytek wierzących naiwnie we wszystkie dane tam zamieszczone, jednozdaniowego gniota: "Jak legenda głosi wyrósł on w miejscu bohaterskiej śmierci założyciela osady Mnichów – mnicha Rotwalda, który zginął w obronie miejscowej niewiasty przed zbójnikami." W zasadzie, to by mogło być do strawienia, gdyby ów mnich był postacią historyczną, ale jego nima w historii, przynajmniej ja nic o nim nie słyszałem.
Z pewnością jakiś laik, lub redaktor z "Echa Dnia" uznał, że jedno zdanie to zbyt mało. Dlatego bezkrytycznie zwarł to w dwóch zdaniach dodając, że to "Zakonnik,zapewne cysters z jędrzejowskiego klasztoru". Myślę, że w tym rozmachu twórczym nabrał zbyt dużego impetu, a za nim mknąc bez zastanawiania się, na wszystkich stronach internetowych małpują te bzdety i paplają to samo.

Dźwigam już na grzbiecie siódmy krzyżyk, ale dopiero niedawno, oczywiście już w dobie internetu, dowiedziałem się z Wikipedii, że ten bardzo stary dąb nazywano Mnichem i że dorobiono jemu i wsi legendę.
Przecież od dziecka znam ten dąb, i moi dziadkowie go znali, ale nigdy nie nazywali tego dęba Mnichem ani też nie słyszałem od nikogo legendy z nim związanej. Po prostu służył raczej jako jeden z punktów orientacyjnych w tamtejszym lesie.

Niechże ten dąb nazywa się Mnich, bo nazwa trafna, niech ta wiekowa wieś ma swoją legendę, ale nie takiego gniota napisanego na kolanie, a potocznie mówiąc napisanego na j..ł pies!

Pozdrawiam

Znalazłem zdjęcie tegoż dębu "Mnicha"

Jak wynika z tekstu nazwa ta została nadana niedawno
Dąb „Mnich” – jego wiek szacuje się na ok. 500-700 lat. Jak legenda głosi wyrósł on w miejscu bohaterskiej śmierci założyciela osady Mnichów – mnicha Rotwalda, który zginął w obronie miejscowej niewiasty przed zbójnikami. Obwód pnia na wysokości 1,3 m wynosi 7,1 m natomiast przy ziemi obwód ma długość 10,2 m. Posiadał 5 konarów głównych. Obecnie zniszczony przez wichurę – podobno 2 dni po oficjalniej ceremonii nadania mu imienia.
jakiecudne.pl/zdjecie/dab-mnich/

No to widzisz Lechu jak to jest - wszystko musi mieć swoją kolej.
Byłby ten domniemany Rotwald ochrzcił tego dęba młodo, to może by było mu lepiej?
Bo kto to widział na starość chrzciny urządzać, może zamiast tego jak by mu kryki sprawili to i bidulek postałby jeszcze?

Właśnie takie kryki ma Bartek a do tego jeszcze ma cementowe plomby.takiemu to dobrze