Wspólna niedola

Część wiadomości jest ukryta dla gości. Proszę zaloguj się lub zarejestruj aby ją zobaczyć.

Źródła utrzymania przesiedleńców wydają się istotnym elementem tytułowej wspólnej niedoli...

Z analizy zawartości ponad 300 egz. jędrzejowskiej gadzinówki wynika, że kilkuset przesiedleńców miało zatrudnić przedsiębiorstwo budowy dróg Schallinger. Inni znaleźli zatrudnienie jako tłumacze w,, urzędach, przemyśle oraz okolicznych majątkach ". Spora grupa przesiedleńców miała utrzymywać się z handlu- zakładać sklepy spożywcze, kawiarnie, trafiki i inne przedsiębiorstwa.

Komitet Przesiedleńców wspierała finansowo Rada Główna Opiekuńcza wraz ze swą Delegaturą Powiatową. Hojny dar przekazał na rzecz przesiedleńców latem 1940 r. biskup Kaczmarek , ordynariusz kielecki.
PCK zorganizowało natomiast kuchnię ludową , którą wspierali m.in. niektórzy ziemianie i zarząd spółdzielni ,,Wspólna Praca"

I tak: tłumaczką policji kripo została Izabela Szyszkowska.
Z relacji Eugeniusza Adamczyka ps."Wiktor" wyłuskuję też zatrudnione w kuchni gestapo Zofię Nowik i Sławomirę Wiśniewską, których obserwacje i podsłuchiwanie Niemców okazywały się wręcz niezbędne dla polskiego wywiadu.

Ponownie jeden bardziej znanych wysiedleńców do naszego miasta Kazimierz Zentkeler na fotografii podarowanej Pany Kazimierzowi Machnikowi przez członków jego rodziny. Pan Kazimierz Machnik jako mały chłopiec pamięta pułkownika ponieważ mieszkał naprzeciw niego w podwórku na ulicy Kieleckiej. Inne zdjęcia publikowane w tym poście świadczą .że pomimo upływu lat pamięć o pułkowniku w Wielkopolsce i na Śląsku jest nadal i będzie wieczna

Marek potrafi szukać śladów historii miasta wśród ludzi i miejsc , które nas otaczają. Dziś udowodnił to po raz kolejny...Wie, że trzeba się spieszyć, bo czas zaciera ślady...ma też świadomość przemijania...

Specyficzne źródło informacji o przesiedleńcach stanowią nekrologii, zamieszczane na ostatniej stronie ,,Nowego Czasu". W numerze z 17 września 1941r. żegnano w nich aż dwie osoby ... Pierwsza z nich to Salomea Bydełko z domu Dullin, lat 64, przesiedlona z Poznania, zam. przy ul. 11-go Listopada 141, zm.13 .09 , miejsce spoczynku - cmentarz klasztorny. O śmierci matki zawiadamiały dzieci z rodziną... Podpisano: Jędrzejów-Poznań

Drugi nekrolog zawiadamiał o śmierci 4-letniego Hirusia Zyderczaka, zm.14.09, o czym informowała mama A. Zyderczak , ciocie i kuzynowie... Podpisano: Słupia- Węgrzyszów- Poznań- Swarzędz...

W numerze z 10 .08 1941 r. żegnano Leona Straszewskiego- mistrza rzeźnickiego, ,,b. obywatela miasta Wronek", który w Jędrzejowie mieszkał przy ul.11-go Listopada 17, zm.10.08, spoczywa na cmentarzu parafialnym, zawiadamiali : matka, siostry, szwagier, siostrzenice i rodzina... Podpisano: Jędrzejów- Wronki- Poznań

Jak widać z powyższych danych były to całe rodziny...Wiele osób szukało,, od zaraz" umeblowowanego pokoju lub... jakiejkolwiek posady, np. buchaltera. Przy ul.11-go Listopada 5 otworzył sklep zegarmistrzowski z szyldem ,, Genaue Zeit- Dokładny Czas" zegarmistrz ? Szymkowiak, przesiedleniec z Poznania. Jego wystawa cieszyć sie miała dużym zainteresowaniem, gdyż według znajdującego się tam dużego zegaru przechodnie regulowali swoje czasomierze. Zegar miał wskazywać ,,dokładny czas kolejowy i pocztowy".
źródło- NC, nr 27 z 8 .04.1940, s. 2
Redakcja gadzinówki podała błędnie wyżej wym. nazwisko- poprawnie Edmund Szymczak, który w ogłoszeniu zam. w numerze 42 z 31 .05.1940 r. informował ,,szanowną klientelę " o zuchwałym włamaniu do jego sklepu, usytuowanego obok Magistratu.


Jeszcze jedna istotna informacja- grupa przesiedleńców licząca ok.1000 osób, o której pisałam wcześniej, została przetransportowana do Jędrzejowa jednorazowo w 20 wagonach...

W tym samym źródle znajduję kolejne nazwisko: Leona Urbańskiego, który ogłaszał się w,, Nowym Czasie" jako słynny poznański akordeonista.W Jędrzejowie zarabiał na życie ,, przygrywając od 5 " w restauracji ,,Bristol".

Konsekwentnie poszukując kolejnych nazwisk przesiedleńców odnajduję w ,,Nowym Czasie "następny nekrolog...Stefan Kaniecki, zm. 22 maja 1940r. , o śmierci ,,zacnego i kochanego kolegi " powiadamiali Wysiedleńcy.


W numerze z 18 lipca 1941 r. żegnano Ludwika Michalskiego, podpisano: żona z dziećmi i rodziną.

6 sierpnia 1941 r. nekrolog Katarzyny Szymkowiak, podpisano Rodzina Szymkowiaków...