Znani Wojowie Ziemi Jędrzejowskiej

Zachęcam do rzeczowej dyskusji na temat osób związanych ze sztuką Marsową( wojenną )pochodzących z Ziemi Jędrzejowskiej.

Pierwszym który mi się nasuwa na myśl jest Florian z Korytnicy herbu Jelita. uczestnik bitwy pod Grunwaldem .Jeden z dziewięciu rycerzy których zadaniem była ochrona chorągwi królewskiej podczas bitwy . W skład tej grupy wchodzili najznamienitsi ówcześni rycerze Królestwa Polskiego zobaczcie ten skład
Pierwsza była chorągiew wielka ziemi krakowskiej, której znakiem był biały orzeł w koronie z rozpiętymi skrzydłami na czerwonym polu. Znajdowali się w jej szeregach wszyscy znaczniejsi panowie i rycerze polscy, wszyscy weterani i wyćwiczeni w bojach. Siłą i liczebnością przewyższała ona wszystkie inne chorągwie. Jej dowódcą był Zyndram z Maszkowic, a chorążym rycerz Marcin z Wrocimowic z rodu Półkoziców. W pierwszym szeregu kroczyło w niej 9 rycerzy ze względu na ich niezwykłe zasługi, a mianowicie: Zawisza Czarny z Garbowa z domu Sulima, Florian z Korytnicy herbu Jelita, Domarat z Kobylan z rodu Grzymalitów, Skarbek z Góry z domu Habdank, Paweł złodziej z Biskupic z rodu Niesobia, Jan Warszowski z rodziny Nałęcz, Stanisław z Charbinowic z rodu Sulima i Jaksa z Targowiska z domu Lisów.

Pod Grunwaldem walczył także Jan Rej z Nagłowic.

Apolinary Kurowski herbu Nałęcz III (ur. 1818, zm. 11 maja 1878 w Baden) – pułkownik powstania styczniowego.

Urodził się w Wielkopolsce. Przed rokiem 1863 był właścicielem wsi Tyniec koło Jędrzejowa (dzisiaj województwo świętokrzyskie). W 1846 przystał do spisku organizującego wybuch powstania. Aresztowany przez Prusaków w roku 1847 załamał się w śledztwie. Skazany na śmierć poprzez ścięcie[1], uwolniony w 1848. Brał następnie udział w powstaniu wielkopolskim. Ludwik Mierosławski przeznaczył mu zadanie uderzenia na Kalisz dla sprowokowania wojny z Rosją.

Uszedł z Prus do Kongresówki. Od 1862 przygotowywał wystąpienie zbrojne. Po wybuchu powstania styczniowego, mianowany naczelnikiem wojennym województwa krakowskiego. Przeprowadził koncentrację oddziałów powstańczych w okolicach Ojcowa, gdzie zgromadził 2500 ludzi. Dokonał licznych wypadów na pograniczne rosyjskie komory celne i garnizony, zdobywając m.in. 80 000 rubli. Posądzany o nieudolne dowodzenie w czasie bitwy pod Miechowem (17 lutego 1863 roku) i walk o utrzymanie trójkąta granicznego między zaborami, został usunięty ze stanowiska wojewody. Uszedł do Galicji. Dopiero w lutym 1864 roku pojawił się w Kongresówce, jako dowódca dywizji krakowskiej w II korpusie Józefa Hauke-Bosaka, a następnie szef sztabu w tym korpusie. 21 lutego 1864 bezskutecznie szturmował Opatów. Wyemigrował do Szwajcarii.

,,Napad Apolinarego Kurowskiego na Miechów"- autor nieznany

polona.pl/item/napad-apolinarego-kurowsk...w,NTU3MDU3MQ/0/#item

Wracając do Floriana Jelitczyka taki jeszcze opis znalazłem .
A wtem stało się coś jeszcze okropniejszego.
Oto jeden leżący na ziemi Krzyżak rozpruł nożem brzuch konia, na którym siedział Marcin z Wrocimowic trzymający wie1ką, świętą dla wszystkich wojsk chorągiew krakowską z orłem w koronie. Rumak i jeździec zwalili się nagle, a wraz z nimi zachwiała się i padła chorągiew.
W jednej chwili setki żelaznych ramion wyciągnęło się po nią, a ze wszystkich piersi niemieckich wyrwał się ryk radości. Zdało im się, że to koniec, że strach i popłoch ogarną teraz Polaków, że przychodzi czas klęski, mordu i rzezi, że już uciekających tylko przyjdzie im ścigać i wycinać.
Ale oto właśnie czekał ich straszny i krwawy zawód.
Lecz jeszcze dalej odrzucila ich wielka krakowska chorągiew, której sam Zyndram przywodzil, a na czele między przedchorągiewnymi szedł najstraszniejszy ze wszystkich Polaków Zawisza Czarny herbu Sulima. W pobok walczyli: brat jego Farurej i Florian Jelitczyk z Korytnicy, i Skarbek z Gór, i właśnie ów sławny Lis z Targowiska, i Paszko Złodziej, i Jan Nałęcz, i Stach z Charbimowic.

Marku,

ciekawa charakterystyka słynącego z odwagi A. Kurowskiego, wraz z krótkim opisem jego niefortunnej wyprawy na Miechów, znajduje się w Roczniku Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu, s.379.

www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=231732

Wracając do bitwy pod Grunwaldem...

Wieść o zwycięstwie, a zatem i męstwie Floriana z Korytnicy, według Kroniki Jana Długosza (księga XI ), zaniósł do Krakowa pokojowiec króla W.Jagiełły Mikołaj Morawiec, herbu Powała ze wsi Konoszówki w pobliżu Książa.

Florian zaś po bitwie został kaszelanem wiślickim 1412-1425. , bo mu się to należało:)