Dziadkowe opowieści

Opowiem o miejscu zapamiętanym przeze mnie,tragicznym dla ekologii i dla mnie przykładem bezmyślności człowieka. Zakład "Metaldrut" produkował gwożdzie a do tej produkcji był potrzebny drut ,przywożono go w wielkich kręgach składowano z tyłu zakładu. Do produkcji były potrzebne różne średnice tegoż drutu, więc były olbrzymie kadzie w trawialni gdzie ten drut trawiono w kwasie solnym , potem była hala ciągalni gdzie ten drut przeciągano przez maszyny zwane ciągarkami i zmniejszano średnicę tego drutu.Kwas pozostały po produkcji wylewano na teren za płotem zakładu.Było to miejsce o wym około 100 m na 200 m i wyglądało jak krajobraz na księżycu, nie było to miejsce ogrodzone ani zabezpieczone, jako chłopaki chodziliśmy tam oglądać spaloną na różne kolory ziemię. Rodzice oczywiście nie wiedzieli o naszych wyprawach ale co zakazane to lepiej smakuje.Dziwi mnie jedno że ówcześni notable z I sekretarzem partii Szewczykiem wybudowali sobie blok w którym zamieszkali z widokiem na spaloną ziemię.Cóż blok istnieje do dzisiaj a nie wiem jak wygląda ten teren za "Metaldrutem"Przypomniało mi się jeszcze z tyłu zakładu krajobraz księżycowy a z przodu park z ławeczkami huśtawkami czysta ekologia a nazywaliśmy ten park "Małpi Gaj"

Jeżeli już tu sobie tak gwarzymy Lechu(zresztą, zgodnie z tematem ), to pochwalę się, że w czwartej klasie szkoły podstawowej oglądałem fabrykę "Metaldrut" od środka.
Przez rok,albo dwa uczyła nas młoda nauczycielka(chyba Sędek się nazywała), która jako jedna z niewielu wart jest zapamiętania. Sama pochodziła ze wsi, więc chciała te dzieci choć na chwile oderwać od harówy i pokazać im co nieco.
To wtedy, między innymi, po raz pierwszy zobaczyłem Kraków w ramach lekcji historii i właśnie "Metaldrut", z okazji 1-go Maja, jako przykład socjalistycznego zakładu pracy w naszej Ludowej Ojczyźnie.
Pamiętam do dziś, te wielkie cementowe kadzie z kwasem, a najbardziej utkwił mi w pamięci przerażający hałas i kobiety układające gwoździe w drewnianych skrzynkach.
Na koniec wycieczki oprowadzający nas powiedział, że możemy sobie wsiąść gwoździ ile chcemy, ale Pani kategorycznie zabroniła(a miałem takiego upatrzonego krokfioka- ociec by sie ucieszył ).
No nie wiem jak nazwać tą utylizacje kwasu za płotem, niską świadomością ekologiczna wtedy?
To zbyt proste.

Miały być dziadkowe opowieści to są,bo przecież ja jestem już dziadkiem i to podwójnym.Pozdrawiam dziadków