Gmina Sobków - fotografie

Witam
Ostatnio zacząłem się bawić w fotografa, chodzę z aparatem na spacery i robię zdjęcia jak coś ładnego zobaczę. Bardzo mnie interesowała ta płaskorzeźba na jednym z miąsowskich domów:

Po spytaniu babci - ku mojemu zdziwieniu - odpowiedziała bez zastanowienia. Płaskorzeźba przedstawia Mikołaja Reja, wykuł ją ktoś z rodziny Grabalskich(bodajże Stanisław, ale nie jest to pewne).
Na pożegnanie drewniany duży krzyż, który można spotkać przechadzając się po wsi(wiecie może coś o nim?):

Jeżeli już wymieniłeś S. Grabalskiego, to radzę ci poznać tego pana- dużo skorzystasz.

Krzyż ten stoi w Miąsowej, przy drodze powiatowej w kierunku przejazdu kolejowego. Jest to naprzeciw domu pp Szczerków, Szczerbów.
Został kilka lat temu postawiony na miejscu starego krzyża (też drewnianego), przez p. Stanisława Babiarza – (zięcia p.Szczerbów), mającego doskonałe umiejętności stolarskie.
Stary krzyż na pionowym słupie miał przytwierdzone drewniane starodawne znaki symbolizujące Mękę Pańską. Pamiętam, że były to: Młotek – przybijanie Jezusa do krzyża, obcęgi – naciąganie korony cierniowej na głowę Jezusa, drabina – zdejmowanie ciała Jezusa, dwie skrzyżowane włócznie – przebicie boku Jezusa. Te mi akurat utkwiły w pamięci, może były jeszcze inne ?
Stary krzyż ponoć miał taka historię:
W tym miejscu rosła w XIX wieku stara olbrzymia sosna. Po drugiej stronie mieszkał sołtys (prawdopodobnie nazywał się Myśliński, choć wymieniano także nazwisko Sędek)
Był to bardzo pobożny chłop, choć biedny. Z pobożności przyniesiony z pielgrzymki częstochowskiej obrazek poświęcił w kościele mnichowskim i powiesił na sośnie. Codziennie tam rano mówił pacierz. Gdy stara sosna ze starości zwaliła się na ziemię, chłop ten bardzo to przeżywał. Tak jak wyżej wspomniałem naprzeciwko mieszkała rodzina Szczerków, a gospodarz (Michał lub Marcin Szczerek) był stolarzem. Zrobił więc solidny drewniany krzyż, oznaczył drewnianymi symbolami i postawiono go na miejscu starej sosny. Ksiądz z Mnichowa uroczyście dokonał poświęcenia.
Ten na zdjęciu to już nowy, zrobiony przez Stanisława B.

Rzeźba, która jest na fotografii nie jest dziełem Stacha Grabalskiego, lecz jego młodszego brata - Edwarda, choć wszyscy mówili na niego Krzysiek. Wyrzeźbił ją z bryły piaskowca, których wiele leżało na tzw Koszarach (obecnie stacja paliw ORLEN). Zwieźli je tam drogowcy dla jakiś swoich celów. Grabalscy mieli tam niedaleko pole, na którym Stachu i Krzysiek pasali krowy, więc bracia kamienie te wypatrzyli i kilka "pożyczyli" sobie do celów rzeźbiarskich.
Było to chyba w roku 1972. Krzysiek miał wtedy 13 lat. Ich ojciec Bronisław chciał , aby to był Piłsudski, ale w tamtych czasach nie było sposobu, aby gdzieś zobaczyć podobiznę Marszałka . Więc zadziałała wyobraźnia 13 latka i wyszło jak wyszło . A że podobny do Imć Reja, to też bardzo dobrze.

Stanisław witam!
Zabiłeś mi ćwieka, bo kombinuje i nie jestem pewien, czy to ten Stanisław, o którym myślę i którego znam?
Miło jest poczytać o swojej wsi, szczególnie o jej mieszkańcach.

Tak to ja, jakoś dawno mnie odwiedziłeś, czyżbyś teraz rzadko zaglądał do Miąsowej ?

pozdrawiam Cię
St.Gr.

Cieszę się bardzo, że zdecydowałeś się dzielić swoją wiedzą, tu na tym forum. Wiem, że obok dziejów swojej rodziny, skrzętnie zbierasz wiadomości i zapisujesz, wiem jak to wciąga, ale to twoja pasja.
Z pewnością zostanie to docenione przez potomnych - co zapisane to już nie zniknie, nie zostanie za zasłoną czasu.
Nie będę tu piał na Twoją cześć, ale wiesz przecie, jak bardzo doceniam to co robisz i jestem pełen podziwu, że przy takich obowiązkach, jakie masz, znajdujesz jeszcze czas dla rozjaśniania mroków historii naszej wsi i okolicy.
Co do mojej bytności we wsi, to bywam tak często na ile to możliwe. Niekiedy zarzucam sobie, że rzeczywiście mógłbym bywać częściej i dłużej, ale to tu(na Śląsku) od nowa zapuściłem korzenie, tu mam swoje dzieci i wnuki. Kiedy jestem na wsi, to okazuje się,ze akurat jestem wszystkim potrzebny, mam mało czasu dla siebie i to z tego wynika, że już tak dawno ciebie nie odwiedziłem. Może teraz latem utniemy sobie dłuższa pogawędkę?
Pozdrawiam