Schron AK przy ul. Barbary

Miałem przyjemność znać Państwa Jęczmyków,okoliczności może dziwne ale jako młody chłopak chodziłem do cioci która mieszkała obok i często chodziliśmy z kuzynami do p.Jęczmyków ponieważ hodowali w latach 50 nutrie ,a nas interesowało ,na podwórku były klatki a świeżą wodę dostarczała płynąca tuż za ogrodzeniem Brzeźnica.Na zdjęciach w schronie widzimy Stanisławę Fałkowską ps "Krysta" oraz Hieronima Piaseckiego ps "Zola" trzeciej osoby nie rozpoznaję.

Z tego, co mi opowiadano wynika, że regularnie rozprowadzane gazetki podnosiły ducha również w mojej rodzinie, pomagały przetrwać koszmar wojny, przełamywały lęk, zniechęcenie i podtrzymywały nadzieję na lepsze jutro.
Niosły informacje prawdziwe o frontach i sytuacji w Europie. Dzięki skutecznemu konspiracyjnemu wsparciu i moi bliscy podejmowali działania pomocowe, a w piekarni przy Rynku przygotowywano brykiety chleba dla partyzantów.
Szkoda, że przechodząc wiele razy ul.św. Barbary nie dostrzegłam żadnej tabliczki upamiętniającej ów schron i tajną drukarnię.
Nie byłby to przecież duży koszt, ale informacja uczyniłaby tę ulicę jeszcze bardziej atrakcyjną , bo jak dotąd znana jest głównie ze źródełka oraz "oryginalnych" wytworów myśli architektonicznej (ze specyficzną kolorystyką tychże).
Jak sądzicie, czy warto byłoby umieścić przy ulicy jakieś oznakowanie miejsca, skąd regularnie dawano odpór okupantowi niemieckiemu?
Pamięć o sukcesie wzmacnia siły bieżące, a może stać się też źródłem pożytecznych przemyśleń turystów na szlakach wiodących ulicą św. Barbary.

O tych brykietach dla partyzantów słów kilkoro. Niegdyś adres korespondencyjny piekarni Rynek nr 4.
W latach sześćdziesiątych XX w.zburzono stary parterowy dom kryty papą i obecnie mieści się na tym placu parking dla taksówek.
W czasie wojny w mieszczącej się na zapleczu piekarni "chłopcy z lasy" odbierali wypiekany nocą chleb. Oczywiście podjeżdżali furmanką od ul.Łysakowskiej.
Nie dość, że działalność aprowizacyjna prowadzona była pod bokiem żandarmerii niemieckiej i innych służb ( wystarczy spojrzeć na mapkę Rynku z rozmieszczeniem sił wroga), to na dobitkę w samej piekarni służbę pełnił i spał (!) uzbrojony starszy Niemiec, wyznaczony przez władze okupacyjne do ochrony mienia i żywności. Pochodził z Dusseldorfu, gdzie pracował jako piekarz/cukiernik.
Albo taka dobra konspiracja była, albo ochroniarz wykazał się dużą dawką rozsądku i... ślepoty na życzenie , bo żadnej procedury wyjaśniającej oczywiste niedobory magazynowe nie wszczynał, a partyzantów nie widział, bo spał.
Jak będziecie oprowadzać gości po rynku i miniecie parking, wspomnijcie też proszę piekarza, Władysława Szczecińskiego, któremu wskutek długotrwałego stresu spowodowanego życiem " w oknie cyklonu" serce odmówiło posłuszeństwa w 1942 roku. Wdowa kontynuowała dokarmianie partyzantów aż do końca wojny.

Dziękuję dziękuję za pamięć . Najciekawsze w tym artykule jest to ,że pierwsze egzemplarze gazetki powielano naprzeciw mojego domu .Niesamowite !!!