Ostatki staropolskie...

Daleko i długo szukaliście tej książki a ona jest o dłuższego czasu u mnie w tej chwili pożyczyłem Ars-owi Przecież na forum cytowałem fragmenty między innymi z p.Tadeuszem Przypkowskim.

Pamiętam, jak Tadek W.- grając w palanta na pozycji „matka”, wybijał okrąglakiem piłkę pod budynek przedszkola. Baza była od strony pomnika, przy wejściu, na wysokości pierwszego krzaka agrestu...
Czy można zakwestionować położenie bazy w mojej pamięci?

Czy można zakwestionować nasze wspomnienia? Nie można...

A więc jaka historia bardziej Was interesuje. Ja myślę to nasze wspomnienia wsparte wiedzą, którą wspomaga Internet

Zwróćcie proszę uwagę na pierwszego autora. Koniecznie poczytajcie sobie więcej o zmarłym reportażyście Janie Roszko i jego zmaganiach z naszą rzeczywistością

Krzysiek! Powiem po kobiecemu.
Raczej nie przeciwstawiałabym prawdy emocji prawdzie faktograficznej we wspomnieniach. One się przenikają w każdym z nas, to naturalna droga w procesie poznawania świata. Nawzajem ubogacamy nasze wspomnienia.W trakcie wymiany wspomnień następuje jakby ich rekonstrukcja,renowacja w nas. Przypominamy sobie lepiej zapomniane fragmenty wydarzenia i miejsca, ponownie komponujemy całość.
Doświadczyłam tego w kontakcie z portalem andreovia.
Natomiast kiedy dojdzie do sytuacji krańcowej, w której emocje i fakty wykluczą się nawzajem, zaczynamy błądzić jak dzieci we mgle. Każdy człowiek ma wtedy swój odrębny, nieprzenikalny mikrokosmos.
Ilu ludzi, tyle prawd?
Pojęcie < prawda> wyrodnieje wtedy i staje się < mniemaniem>, ale nasza logika się buntuje przeciw zacieraniu różnicy między pojęciami.
Chyba ludzie zakłamani za wszelką cenę będą bronić swych emocjonalnych konstruktów rzeczywistości z którymi było im wygodnie w życiu, bo konfrontacja z faktami obiektywnymi budzi w nich dyskomfort na tyle poważny, że musieliby zaprzeczyć wartości całych lat swego życia. A tego nikt się chętnie nie podejmuje bez potężnego bodźca, prędzej się zaprze kopytami jak Brystygierowa, gen.Berling... żal czytać. Te wspomnienia świadczą o degradacji autorów. Sami o sobie wydali świadectwo.

Jestem za szerokim spektrum z kierunkiem na fakty!

Też mało rozumiem.
Nie zgadzam się że każdy piszący ( także na forum) wystawia napisanym tekstem sobie świadectwo.SZymborska
pochwaliła wierszem Stalina, ale potem jej przeszło.
Nieuczciwa jest ocena człowieka na podstawie tekstu wyrwanego losowo z życia całego.
Wprawdzie Luna Bistygier przeszła z ortodoksyjnego komunizmu do ortodoksyjnego katolicyzmu
a Berling wyrwał 40 tysięcy Polaków z sybirskich łagrów, ale nie jest to powód by ich potępiać generalnie.
"Nie sądźcie byście nie byli sądzeni" napominał Mateusz. Ewangelista.
Nie wiem także co to jest " po kobiecemu ". Moja arystokratyczna Babcia używała określenia " opinia z magla". Ale to mam nadzieję nie to samo

Piotrze, dobrze mówisz. Człowiek na szczęście ma szansę się zmienić. Właśnie dlatego, by wykorzystał tę szansę w dobrym kierunku dla swego człowieczeństwa, warto by poznawał fakty. Fakty historyczne są bazowe dla naszej wiedzy o świecie, wyjaśnić mogą też pewne sytuacje z naszego życia. Bo przecież nie o wszystkim wiedzieliśmy w swoim czasie. Prawda jest ciekawa.
Ważne by słuchać innych i mieć oczy otwarte. By nie polegać wyłącznie na stereotypach, na opiniach rodem z magla, albo na skrajnie subiektywnych mniemaniach.
Nie ma co zachęcać Cię do zapoznawania się akurat z trzytomowymi wspomnieniami Z.Berlinga, na które się powołałam. Sorry! On sam się usprawiedliwia, zamazuje, przemilcza. Nie ma co się tym dalej zajmować.

Piotrze, zilustruję przykładem moje stanowisko.
W Jędrzejowie wykonano wyrok Państwa Podziemnego na pewnej kobiecie, która uporczywie donosiła Niemcom i wiele szkodziła Polakom. Została ciężko ranna w szyję, następnie w szpitalu wykonano jej udaną operację laryngologiczną. Padł blady strach, że się wyliże i znów pokaże, co potrafi.
Rozsypano więc przy chorej zmielony pieprz.( "Pro publico bono" - jak westchnął x.Robak w "Panu Tadeuszu")
Kichnęła i umarła.
Ja nie jestem ciekawa jej danych osobowych, naprawdę. Chciałabym jednak zweryfikować moje wiadomości przez jakąś wzmiankę w opowieści wspomnieniowej innej osoby, że tak właśnie, a może trochę inaczej się zdarzyło.
Natomiast nie chciałabym obecnie słuchać wspomnień kapusiów, którzy nadal, po latach konsekwentnie kłamią, bo chcą swoimi wspomnieniami oszukiwać słuchaczy, a siebie wybielać.
Co innego, gdy ludzie tacy przemyśleli sprawy i przeżyli przemianę, zmienili swój stosunek do swoich czynów. Jakże im trudno wykrztusić słowo "PRZEPRASZAM", a ono w naszej kulturze należy do podstawowych w relacjach międzyosobowych( proszę, przepraszam, dziękuję) i szczerze wypowiedziane wiele zmienia.
Rozumiesz teraz w czym rzecz?

Nadal nie rozumiem
Historia jest nauką ścisłą. Zajmuje się faktami,nazwiskami, datami , kilometrami kwadratowymi,ilością pieniędzy i ilością trupów.
NIe jest nauką humanistyczną.(Chyba że liczenie trupów jest humanistyczne)
KOmentarze bez faktów to propaganda albo plotki albo bajki na zimowe wieczory.
Pamiętniki Berlinga są źródłem historycznym (fakty są weryfikowalne i nie zostały przez nikogo podważone) a kichnięcie w szpitalu jest kichnięciem

Historia – nauka humanistyczna i społeczna, która zajmuje się badaniem przeszłości, a w znaczeniu ścisłym badaniem działań i wytworów ludzkich, aż do najstarszych poświadczonych pismem świadectw, w odróżnieniu od prehistorii, archeologii, antropologii lub historii naturalnej. Wynikiem badań historycznych jest opis dziejów (historiografia).
pl.wikipedia.org/wiki/Historia
Berling? Ho, ho, Berling to był ktoś!
Jak sie czegóś nie rozumi...to sie nie rozumi.
To dlaczego ja rozumiem Krajankę?