Nazywa się Błażej Rejdak

Miałem zrobić z tego zagadkę ale jeszcze by się okazało ze tylko ja o tym filmie nie miałem pojęcia:)

Nazywa się Błażej Rejdak, mieszka w Rożnicy w jędrzejowskim powiecie

W tym wyjątkowo pogodnym i urokliwym filmie Gryczełowska sportretowała pewien socjologiczny fenomen PRL: chłoporobotnika, czyli małorolnego chłopa, który posiadał zbyt mało ziemi, by utrzymać się z jej uprawy i dodatkowo zatrudniał się w przemyśle lub transporcie. Błażej Rejdak uprawia z żoną kawałek ziemi i pracuje na kolei. Przyglądamy się i przysłuchujemy człowiekowi o ogromnym harcie ducha, pogodzie i serdeczności. Rejdak jest de facto człowiekiem sukcesu. Wychowany samotnie przez matkę, sam doszedł do wszystkiego, co posiada. Zbudował dom i zapewnił utrzymanie rodzinie. Nie pozbawiony talentu gawędziarza i poczucia humoru, opowiada o swoim życiu w monologu zza kadru. Kamera zanotowała kilka sytuacji z codziennego życia głównego bohatera: naprawianie roweru na podwórku, golenie się nad miednicą w izbie kuchennej, pracę na kolei, zbieranie ziemniaków z pola. Pogodny charakter Błażeja Rejdaka objawia się w jego relacji do innych ludzi, w sposobie, w jaki opowiada o żonie i dzieciach, zwierzętach, które hoduje. Akceptuje życie takim, jakim ono jest. W ostatniej scenie patrzymy jak przerywa na moment orkę, by pobawić się z psem. Rejdak stanowi najbardziej pamiętną z chłopskich postaci, jakie pokazała w swoich filmach

linki do filmu:

cz.1


cz.2

Dzięki Sasza za te filmiki.
Mam dużo do powiedzenia(napisania )odnośnie monologu i obrazów zawartych w filmie, który dziś z całą pewnością stanowi dla nas wartość historyczną, związaną z regionem jędrzejowskim. To takie "moje klimaty", ale to dopiero po świętach.
Pozdrawiam

Dzięki Sasza.Właśnie ja pamiętam te klimaty. Pamiętam wieś lat 50 i początek lat 60 chociaż byłem "chłopak z rynku" ojciec mój pracował w owym czasie w "ZEORK" to był dzisiejszy Zakład Energetyczny.Podczas wakacji zabierał mnie ze sobą do pracy a pracowali wtedy między innymi przy elektryfikacji wsi.Z tego okresu zapamiętałem obraz wsi jakże on jest inny niż dzisiaj.

Też pamiętam tamtą wieś lipcówki ,kosztele,ziemniaki z ogniska wiśnie, czereśnie woda ze studni mleko od krowy z pianą a teraz ,jak sklep zamknięty to nie ma nic . Nawet obornik nie pachnie tak jak dawniej ...

W pierwszej części filmu(5.19 - 6.7)jest scena, gdzie Błażej szykuje się do służby, czyli do pracy na kolei.
Goli się nad miednicą w izbie kuchennej i opowiada synowi o przygodzie, jaka go spotkała kiedy jechał po nawóz do Sędziszowa.Mam pytanie, szczególnie do młodszych forumowiczów, czy wiecie o czym opowiada? Ale tak bez googlowania, dacie radę?

Dodam tylko, że film pochodzi z 1968 roku.

ARS napisał:

W pierwszej części filmu(5.19 - 6.7)jest scena, gdzie Błażej szykuje się do służby, czyli do pracy na kolei.
Goli się nad miednicą w izbie kuchennej i opowiada synowi o przygodzie, jaka go spotkała kiedy jechał po nawóz do Sędziszowa.Mam pytanie, szczególnie do młodszych forumowiczów, czy wiecie o czym opowiada? Ale tak bez googlowania, dacie radę?

Dodam tylko, że film pochodzi z 1968 roku.

Chodzi mu o "zimnego psa", mój dziadek tak zawsze nazywa te zwierzaki "zimny" nie ze względu na temperaturę ciała tylko ze względu na to, że żyje w norach. To jest zwyczajny gryzoń który wydaje dźwięki podobne do szczekania, stąd pies. Wyglądem najbardziej przypomina świnkę morską

No tak,dziadek to dziadek. Wcale nie potrzeba googlować, jeżeli słuchało się z uwagą Jego opowieści.
Tak naprawdę, to nazywają tego zwierzaczka pieskiem ziemnym, ale po ichniemu we wsi, to zimny pies.
A tu trochę więcej na temat tego, jak by nie było szkodnika w polu.
wyborcza.pl/1,87710,6991516,Dziki_chomik_polski.html

Autorka filmu przedstawia człowieka dorosłego, wdzięcznego swojej matce za życie i wychowanie. Widać, że matkę na stare lata wziął do siebie, co jest traktowane jako oczywistość.
Błażej czuje się odpowiedzialny za rodzinę, którą założył. Z żoną łączy go "lubienie" i ciężka praca w polu i obejściu. Widzimy małżeństwo trzeźwo spoglądające na świat i swój los. Dzieciom, które zrodzili, zapewniają to, co najważniejsze, swoją życzliwą obecność, kontakt i poczucie bezpieczeństwa.
Błażej jakby lepiej poznał swoją wartość, oglądając się w oczach własnego synka, dla którego jest najważniejszą osobą w świecie, wzorem i autorytetem.
Zauważyłam, że Błażej jest dobrym obserwatorem, a ojcostwo przyczyniło się do rozkwitu jego osobowości. Jest człowiekiem dojrzałym, spełnionym. Jest w nim mądrość dobroci. Rzetelnie wykonuje wszystkie swoje obowiązki, i w polu i na kolei. Stąd wynika pewne rozdarcie, napięcia. Radzi sobie jednak z nimi. Przede wszystkim jednak promieniuje spokojem i nadzieją, że ciężką pracą zapewni rodzinie i sobie lepszą przyszłość.
Z własnego doświadczenia wiem, że ludzie pokroju Błażeja budzą uzasadnione zaufanie. Takim kolejarzom pasażerowie powierzają swoje bezpieczeństwo. Dobrze jest przy nich się znaleźć, wiele dobrego można się od nich nauczyć, a zwłaszcza prawości.